Kinezyterapia w schorzeniach układu ruchu.

Ćwiczenia w schorzeniach :

• kręgosłupa ( będą się różniły ze względu na odcinek kręgosłupa jaki jest chory )
• kończyn ( dotyczą stawów rąk i nóg )
• głowy ( obejmują odcinek szyjny )

Zanim zaczniemy ćwiczyć lekarz wdraża fizykoterapię, farmakologię ewentualnie w cięższych przypadkach decyduje się na operację.  Niezależnie od przebiegu leczenia należy bezwzględnie jak najszybciej ćwiczyć w odpowiedni sposób chore części ciała. W trakcie ćwiczeń mogą być wskazane wolniejsze tempa, obciążenia, a czasami wymagamy pomocy terapeuty by z użyciem jego siły wykonywać ćwiczenia. Może okazać się, że w trakcie ćwiczeń należy ich zaprzestać. Poddając się kinezyterapii musimy uważnie słuchać zaleceń terapeuty co do ćwiczeń by prawidłowo ( ilość, czas, miejsce, sposób wykonania ) przebiegał powrót do zdrowia chorego miejsca. Zapamiętajmy, że tylko fizjoterapeuta nadzoruje ćwiczenia, dobiera ich rodzaj i w trakcie leczenia ćwiczenia te ulęgają zmianie. Oznacza to, że po operacji ćwiczymy inaczej i co innego, a inne ćwiczenia dobierze fizjoterapeuta w rekonwalescencji późniejszej. Zalecenia do podtrzymywania danego miejsca w dobrej kondycji fizycznej otrzymamy dopiero po zakończonej kinezyterapii - warto więc do końca kontaktować się z fizjoterapeutą by dał nam wskazówki do ćwiczeń gdy już wyzdrowiejemy i odzyskamy pełną sprawność ruchową.



 Kinezyterapia dysponuje pełnym zakresem ćwiczeń by odzyskać sprawność ruchową każdej kończyny, kręgosłupa, głowy wraz z odcinkiem szyjnym. Istnieją odpowiednie urządzenia, przyrządy i metodyka by pacjent usprawniał nawet najdrobniejsze chore stawy ( stolik do terapii manualnej ręki, UGUL uniwersalny gabinet usprawniania leczniczego ). Terapie rozwijają dodatkowo koncentrację, koordynację ruchu i spostrzegawczość.
Dzięki kinezyterapii zapobiegamy upośledzeniu pełnego zakresu możliwości ruszania kończynami po urazach czy przebytych chorobach. Ponieważ na kręgosłup ( skrzywienia, bóle mięśniowe ) najczęściej zaleca się masaż - pominę korekcyjne ćwiczenia kręgosłupa bo fizjoterapeuta wykonujący masaż podpowie odpowiednie ćwiczenia, których jest b. dużo. Chcę natomiast zwrócić uwagę na zestawy ćwiczeń istotne w korekcie stawów kończyn i odcinka szyjnego, gdzie masaż jest tylko dodatkowym elementem, a zasadniczo pomagają ćwiczenia.

Ćwiczenia w szpotawości kolan:

1. Siad płotkarski

2.  Siad prosty. Nogi zgięte w kolanach

 Między stopami piłka i ściąganie ud do środka.

3.Siad prosty. Stopy się dotykają. Uniesienie nóg do góry i trzymanie stóp (kostki) razem

4.Leżenie przodem. Między stopami piłka. Unoszenie prostych nóg w górę.

5. Siad ugięty. Stopy obejmują piłkę i mocno trzymają (kolana do siebie). Współćwiczący trzyma ręce na piłce i próbuje ją zabrać

6. Siad prosty. Nogi w rozkroku. Współćwiczący stoi w rozkroku w środku. 

Ćwiczący naciska mocno na nogi współćwiczącego (ćwiczenia oporowe).

7. Leżenie przodem. Kolana ugięte, zgięcie stóp grzbietowe i podeszwowe. Uniesienie złączonych kolan i wytrzymanie.

8.Leżenie tyłem. Nogi ugięte w kolanach. Rozkrok w powietrzu i złączenie nóg.

Ćwiczenia w koślawości kolan:

 

1.      Na podłodze rozciągnięta skakanka. Marsz ze skrzyżowaniem nóg.

2.      Leżenie na plecach, ręce pod głową, nogi w rozkroku (przy kostkach druga osoba).

Leżący wypycha kolana - stojący trzyma.

3.      Stanie prosto, nogi skrzyżowane, ręce prosto w bok. Przejście do siadu skrzyżnego. Powrót do stania.

4.      Siad skrzyżny, ręce zgięte położone na ramionach. Krążenie rąk.

5.      Siad ugięty, nogi rozszerzone, stopy złączone, ręce na kolanach. Spychanie kolan w dół.

6.      Siad ugięty podparty, chwyt szarfy stopami. Wyprost nóg i skrzyżowanie z rozciąganiem szarfy w bok.

7.      Siad ugięty, ręce w bok, stopy związane szarfą trzymają woreczek palcami.

Leżenie przewrotne z trzymaniem woreczka. Powrót do siadu.

8.      Podskoki obunóż z oparciem np. o krzesło. Woreczki między kolanami, stopy związane.

9.      Leżenie tyłem, ręce wzdłuż tułowia, nogi wiązane, stopy oparte np. o krzesło, kolana ugięte. Energiczny wyprost nóg z odepchnięciem nóg od krzesła. Ręce przodem w górę.

10.  Siad ugięty podparty. Zwijanie kocyka obciążonego ciężką piłką lub innym ciężkim przedmiotem.

Ćwiczenia w szpotawości i koślawości pięt oraz w płaskostopiu podłużnym i poprzecznym:

Ogólnie polegają na chwytaniu woreczków palcami i próbach poruszania się z nimi w półprzysiadzie z podpieraniem się rękami, chwytaniu kijka - laski obiema stopami i trzymaniu na czas, robieniu palcami wachlarzyków i piąstek ( palce w pozycji stojącej wygięte ku górze i rozłożone w wachlarz lub podwinięte mocno pod stopę - to samo można wykonać w siadzie płaskim - ćwiczyć w tempie na zmianę w komendach " wachlarz, piąstki, wachlarz, wachlarz, piąstki, piąstki itp." ).

tablica do manualnego usprawnienia ręki

Ćwiczenia w usprawnianiu manualnym dłoni to:

Wszelkie zadania w jakich wykonujemy: rysowanie po konturze, lepienie, gniecenie, wydzieranie papieru, toczenie kulek, wycinanie wg wzoru, układanie klocków, nawlekanie, stemplowanie, malowanie. Ćwiczenia te zapobiegają powstawaniu wszelkich zniekształceń stawów dłoni, niedorozwojowi mięśni i ścięgien, poprawiają zakres ruchu dłoni.

 

 

 

 

 

 

Ćwiczenia polegające na napięciu izometrycznym mięśni szyi bez ruchu w stawie 

I.Pozycja - siedzenie: prawą dłoń przykładamy do prawej skroni lub okolic prawego ucha. Uciskamy na dłoń około 7 sekund – rozluźnienie 3 – 5 i powtarzamy ćwiczenie 10 razy. Następnie zmieniamy dłoń i powtarzamy ćwiczenie.

2.Pozycja – siedzenie: dłoń na dłoni przykładamy do czoła. Uciskamy głową (czołem) na dłoń (dłonie stawiają lekki opór) przez około 7 sekund – rozluźnienie – i powtarzamy ćwiczeni 10 razy ( jak na zdjęciu ).

3.Pozycja – siedzenie: dłonie opieramy na potylicy. Uciskamy głową na dłonie przez około 7 sekund – rozluźnienie 3 – 5 sekund – i powtarzamy ćwiczeni 10 razy.

4.Pozycja - siedzenie na taborecie lub na krześle. Wykonujemy skłon głowy w przód usiłując dotknąć brodą mostka. Prostujemy głowę z brodą przyciągniętą

do szyi (bez o dchylania głowy do tyłu).

5.Wykonujemy skłon w bok – w lewo – powrót – w prawo – powrót, bez ruchów ramion.

6.Wykonujemy skręt głowy w lewo – powrót – w prawo – powrót (broda nadaje kierunek ruchowi).

7.Wykonujemy skręt głowy w lewo z równoczesnym cofnięciem w tył barku prawego – powrót, skręt głowy w prawo z równoczesnym cofnięciem w tył barku lewego – powrót. 

8.Unosimy barki w górę i opuszczamy.

9.Wykonujemy krążenie barkami w przód i do tyłu.

 

Ćwiczenia wzmacniające mięśnie szyi i karku

10.Pozycja - leżenie przodem: ramiona wzdłuż tułowia, dłonie zwrócone ku dołowi, czoło oparte na podłodze. Unosimy głowę (bez odchylania do tyłu) przez około 7 sekund – powrót do pozycji wyjściowej. Broda przy mostku.

11.Pozycja – leżenie przodem: ramiona wzdłuż tułowia, dłonie zwrócone ku górze, pod czoło podłożona mała poduszka. Naciskamy równocześnie czołem na poduszkę i ramionami na podłoże przez około 7 sekund – powrót do pozycji wyjściowej.

12.Pozycja - leżenie na prawym boku: pod głowa poduszka, nogi ugięte w stawach kolanowych i biodrowych. Naciskamy głową na poduszkę – powrót do pozycji wyjściowej – unosimy głowę w kierunku barku lewego – powrót.

 

Ćwiczenia powodujące rozciąganie mięśni bocznych szyi i karku

13.Siedzenie. Lewa dłoń po stronie prawej, prawa dłoń na żuchwie po stronie lewej  podtrzymuje brodę. Wykonujemy skręt w lewo, wytrzymujemy napięcie prze z ok. 7 sekund – rozluźnienie 3 - 5 sekund z pogłębieniem ruchu. Powtarzamy 10 razy. Następnie zmieniamy dłoń i powtarzamy ćwiczenie.

ćwiczenie 14

14.Siedzenie. Prawą ręką sięgamy nad głowa do lewego ucha, lewą ręką trzymamy kant krzesła. Naciskamy głowa na prawa rękę (bez ruchu głowy) przez 5 sekund – rozluźnienie – pociągamy prawą ręka głowę w prawą stronę z równoczesnym pociągnięciem lewą ręką kantu krzesła. Następnie zmieniamy dłoń i powtarzamy ćwiczenie.

UWAGA!!

Ruch głowy odbywa się wyraźnie w bok w płaszczyźnie czołowej. Nie wolno skręcać głowy skośnie do przodu lub do tyłu.

 

WSKAZÓWKA 

SKUTECZNOŚĆ FIZJOTERAPEUTYCZNYCH DZIAŁAŃ ZALEŻY W DUŻEJ MIERZE OD WSPÓŁPRACY CHOREGO. ZASTOSUJMY SIĘ DO UDZIELONYCH PORAD - SAM MASAŻ JEST PRZYJEMNY, ZNOSI BÓL I POPRAWIA STAN ZDROWIA, ALE EFEKTY PODTRZYMUJĄCE JEGO DZIAŁANIA DAJĄ TYLKO ĆWICZENIA - ZWŁASZCZA U DZIECI.

Masaż ciała w profilaktyce zdrowia

Zrozumieć powody bólu jest bardzo trudno. Dojść przyczyn bólu jest prawie niemożliwe. Stąd tak wiele osób poddaje się i lekceważy objawy manifestujące się przemijającym bólem. Czym jest ból? Reakcją mózgu na bodziec drażniący jakiś splot nerwowy. Najczęściej alarmuje nas ból karku, pleców - prosimy najbliższych o krótki masaż spiętego karku i powracamy do codziennych spraw. Tym sposobem zlekceważyliśmy sygnał mózgu jaki do nas wysłał o ognisku zapalnym jakie rozwija się w naszym organizmie. Co by zrobił masażysta gdybyśmy mieli go za bliskiego nam lub pod ręką i w dodatku byłby on altruistycznie nastawiony do świata? Czy może lepiej udać się od razu do lekarza ortopedy czy neurologa? Otóż lekarz nie znajdzie powodu chociażbyśmy sie cali prześwietlili Rtg czy USG jak kto wytrwa. Choroba jest bowiem na tak wczesnym etapie, że jej nie widać. Widzą ją komórki nerwowe odpowiedzialne za wszelkie urazy, stany zapalne - kierują one systemem odpornościowym by ten przeciwdziałał chorobie. Alarmujący ból karku jest już sygnałem jakiego nie należy lekceważyć. Stan zapalny mija, wytwarza się bariera pomiędzy splotami nerwowymi w postaci otoczki żelowej danego chorego miejsca i sygnał nerwowy przestaje być wysyłany. Choroba przeszła w stan utajonego wyniszczania i organizm da znać gdy doprowadzi go do poważnego uszkodzenia.

Masażysta zrobiłby nam więc masaż. Korzystając z wiedzy jaką posiada dobrałby go do naszego charakteru pracy, osobowości i budowy ciała. Wie on bowiem, że spięty kark to nie jest tylko stres i zmęczenie i od wieków ludzie szukają przyczyn tego sygnału. Znaleźli naukowe dowody, że jest to sygnał rozwijania się schorzenia i ze wzgledu na trudność zlokalizowania miejsca choroby zalecają specyficzne rodzaje masażu. Stąd właśnie wzięły się: refleksoterapia rąk i stóp, masaż głowy, akupunktura, akupresura, masaż trigger point.
Stymulowanie punktów refleksyjnych wpływa dodatnio na system imunologiczny by ten skumulował swoja energię do walki z zaistniałym schorzeniem wywołującym ból gdziekolwiek ono jest. Jak każdy masaż wywoła przekrwienie masowanych okolic ich dożywienie i regenerację.

Innym rodzajem zrozumienia naszego ciała są masaże orientalne :

ajurwedyjski  

wanilia

Masaż ajurwedyjski jest niezbędny, aby zachować zdrowie, świadomość i długowieczność. Masaż wpływa korzystnie na wszystkie części ciała. Ułatwia trawienie i przyswajanie, pobudza krążenie krwi i wymianę płynów w tkankach, usuwa stany zapalne i opuchliznę, a także blokady. Masaż całościowo wpływa na układ odpornościowy i pomaga zachować optymalne zdrowie. Wykonywany regularnie, pozwala uregulować funkcjonowanie ciała pod względem fizycznym, mentalnym i duchowym.” Masaż jest terapią, która pozwala odblokować kanały energetyczne nadi dla prawidłowego przepływu energii witalnej.

szałwia

Zalety

* wzmacnia system odpornościowy
* poprawia dotlenienie organizmu
* pozytywnie wpływa na koncentrację
* odżywia skórę, nadaje jej zdrowszy wygląd
* rozluźnia mięśnie
* dodaje energii, obniża poziom stresu
* pomaga pozbyć się toksyn z organizmu
* działa antydepresyjnie 

 lomi-lomi nui   

Subtelne ruchy masażysty, orientalna muzyka oraz kroki taneczne wykonywane przez masażystę sprawiają, że masaż Lomi Lomi Nui jako jedyny niesamowicie wpływa na emocje osoby masowanej. Rytm masażu odzwierciedla rytm natury, dzięki czemu doznania osoby masowanej można określić jako zupełne ukojenie zmysłów i powrót do źródła. Zalety masażu Lomi Lomi Nui:

• pomoc w przywróceniu równowagi emocjonalnej
• odmładzanie ciała poprzez poprawienie pracy układu krążenia
• wprowadzenie w stan relaksu i spokoju ducha
• poprawa metabolizmu i trawienia
• rozluźnienie mięśni i uelastycznienie stawów

lawenda

 shiatsu, japoński i tajski

 Masaż ten powoduje, iż ciało powraca do równowagi, homeostaza zostaje zachowana. Masowany człowiek lepiej sobie radzi ze stresem, ze wszystkimi problemami i zaburzeniami powodowanymi przez stres. Shiatsu usuwa nagromadzone w ciele napięcie. Jeśli chcemy poczuć wzrastającą w nas siłę do życia i uwolnić się od napięcia, masaż Shiatsu jest znakomitym pomysłem.

Harmonizuje przepływ energii w ciele

Wzmocnia witalność i poprawia samopoczucie

Poprawia koncentrację i sprawność intelektualną

Działa pozytywnie na układ krwionośny i limfatyczny

masaż bambusami 

pałeczki i miotełki do masażu

Masaż bambusami to intensywny, głęboko rozluźniający masaż pałeczkami bambusowymi - w zależności od zastosowanych technik może być to masaż relaksujący, modelujący bądź leczniczy. Pałeczki bambusowe stosowane na twarz mają działanie liftingujące. Doskonałe remedium na stres, zmęczenie i brak aktywności fizycznej.

masaż indonezyjski z olejem kokosowym

Ruchy w masażu indonezyjskim są silne i szybkie, wykonywane całymi dłońmi. Zapewnia to głęboką i mocną stymulację tkanki mięśniowej i skórnej, dzięki czemu masaż ten polecany jest szczególnie do wspomagania leczenia kontuzji, cellulitu, zwiotczałej, mało elastycznej skóry. Masaż indonezyjski poprawia również krążenie krwi oraz limfy i usprawnia układy odpornościowy, nerwowy. Dotyk i piękne zapachy - olejków roślinnych - które unoszą się w powietrzu podczas masażu - wspaniale oddziałują na psychikę relaksując i rozluźniając napięcia.
Masaż indonezyjski może być stosowany w połączeniu z masażem tajskim i chińskim jako całościowa orientalna koncepcja pracy z ciałem.

 

eukaliptus

Drenaż limfatyczny.

układ odpornościowy

Masaż powoduje uruchomienie krążenia krwi i limfy w ciele człowieka. Stymuluje limfę do usunięcia z organizmu toksyn i np. makrofagów wypełnionych szkodliwymi dla organizmu substancjami ( bakterie, wirusy, martwe błony komórkowe i inne resztki procesu metabolicznego ). Pobudza krew do szybszego przepływania - zwiększa ciśnienie krwi i tętno serca.
Układ limfatyczny pełni w organizmie trzy podstawowe role:
* odpornościową - w węzłach limfatycznych powstają niektóre białe ciałka krwi.
* neutralizującą - zobojętnianie ciał obcych dla organizmu.
* odprowadzającą- odprowadzenie limfy z powrotem do krwi
Układ naczyń limfatycznych bierze początek w przestrzeniach międzykomórkowych. Ściany tych naczyń są cienkie i wiotkie, przypominają budową i wyposażeniem żyły; zastawki naczyń limfatycznych są gęściej rozmieszczone. Dzięki temu limfa płynie tylko w jednym kierunku. Do przestrzeni międzykomórkowej, a następnie przez naczynia limfatyczne włosowate, węzły chłonne, pnie limfatyczne do odpowiednich żył. Później limfa wraca po oczyszczeniu w węzłach chłonnych do krwiobiegu. Sieć naczyń chłonnych charakteryzuje się bardzo rozgałęzioną budową. Tworzą ją duże pnie limfatyczne (czyli: przewód piersiowy, przewód limfatyczny prawy), a także drobne naczynia limfatyczne oraz naczynia włosowate ; natomiast pnie limfatyczne gromadzą limfę z mniejszych naczyń i odprowadzają ją do żył. Na przebiegu naczyń chłonnych rozmieszczone są węzły chłonne. Największe z nich to: węzły podżuchwowe, przyuszne, pachowe oraz pachwinowe. Są to zaokrąglone struktury, których wielkość waha się od 2-30mm.


Masaż nazwany drenażem limfatycznym ma na celu przyspieszenie przepływania limfy oraz odblokowanie zastojów jakie powodują obrzęki limfy w różnych miejscach ciała.
  Działanie polega na przepychaniu chłonki i udrażnianiu węzłów chłonnych.   W efekcie stosowania drenażu osiągamy m.in. poprawę warunków dla  limfocytów, transportu wody i soli mineralnych do komórek, co prowadzi do zwalczania bakterii oraz likwidacji obrzęków.

mięśnie ciała człowieka z przodu

Zasady stosowania drenażu:

1.       Zgodnie ze wskazaniami i przeciwwskazaniami.

2.       Wykonujemy od obwodu w kierunku ujść żylnych, rozpoczynamy od węzłów i naczyń limfatycznych znajdujących się jak najbliżej ujść żylnych i stopniowo zachowując kierunek opracowujemy części dalsze. Udrażniamy większe pnie limfatyczne i węzły chłonne usytuowane bliżej ujścia, a dopiero potem przepychamy chłonkę z obwodu.

3.       Pacjent powinien znajdować się w pozycji drenażowej, czyli ułatwiającej odpływ chłonki.

4.       Wszystkie techniki stosowane w drenażu stosujemy bardzo wolno ok. 10-15 ruchów na minutę, każdą technikę powtarzamy od 3-5 razy.

5.       Stosowane techniki należy wykonywać płynnie i miękko, co powoduje relaksujący, rozluźniający wpływ na mięśnie i nerwy.

6.       Techniki muszą mieć charakter przepychający.

7.        Techniki stosujemy z umiarkowaną siłą, aby nie doprowadzić do zbytniego rozgrzania tkanki, bo to może prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia pacjenta.

8.       Czas trwania drenażu częściowego wynosi 20 min, całościowego 60 min. I może zostać skrócony.

9.      W czasie wykonywania zabiegu przynajmniej dwukrotnie opracowujemy większe węzły chłonne.

10.   Drenaż można wykonywać codziennie, ilość zabiegów jest nieograniczona.

11.   Nie łączy się chwytów drenażu limfatycznego z innymi metodami masażu.

12.   W ostatniej fazie masażu można wykonać:

·         Ćwiczenia oddechowe torem piersiowym lub przeponowym

·         Ruchy czynne w stawach

·         Potrząsanie kończyną

Twórca drenażu limfatycznego jest Emil Vooder (duński lekarz) w 1934r

Wskazania:

1.       Wszystkie wskazania do wykonywania masażu klasycznego, którym towarzyszą wysięki, obrzęki, zastoje żylne.

2.       Obrzęki, zastoje żylne.

3.       Okres po chorobach zakaźnych, nowotworowych, kuracjach sterydowych.

4.       Dla wzmocnienia układu odpornościowego.

5.       Pomoc w szybszym i dokładniejszym rozprowadzeniu leku.

6.       Poprawa elastyczności tkanki podskórnej.

7.       Przy skłonnościach do obrzęków (worki pod oczami, opuchnięte kostki).

Skutkiem zaburzeń w układzie limfatycznym nie są tylko obrzęki, ale też:

1.       Rozstępy.

2.       Cellulit.

3.       Trądzik różowaty.

4.       Przedwczesne starzenie się skóry.

punkty spustowe

Łatwo dochodzi do zastoju limfy, kiedy prowadzi się siedzący tryb życia, unika się gimnastyki, ponieważ w układzie limfatycznym brakuje takiego „motoru napędzającego”, jakim jest serce w układzie krwionośnym.

W wiotkich naczyniach chłonnych chłonka płynie tylko dzięki różnicy ciśnień w organizmie.

Przeciwwskazania:

1.       Stany alergiczne i zapalenie skóry.

2.       Ostre stany zapalne wszelkiego typu.

3.       Żylaki.

układ nerwowy

4.       Tętniaki.

5.       Zaawansowana miażdżyca naczyń.

6.       Hemofilia.

7.       Gruźlica.

8.       Niewyleczone nowotwory.

9.       Łamliwość kości.

1-     Choroby zakaźne.

1-    Wszystkie przeciwwskazania do masażu klasycznego.

1-    Menstruacja i ciąża.

Stosowane techniki w drenażu limfatycznym:

1.       Głaskanie

2.       Rozcieranie koliste- trzykrotnie rozcieramy w miejscu zwiększając nacisk przy poruszaniu się w kierunku wykonywanego drenażu,  ruchem posuwistym przesuwamy palce w kierunku proksymalnym a następnie po zmniejszeniu nacisku powracamy nieznacznie w kierunku miejsca, w którym wykonywaliśmy rozcieranie

3.       Rozcieranie spiralne

4.       Ugniatanie- wykonujemy tylko przy opracowaniu niektórych części ciała. Stosujemy tylko ugniatanie podłużne jest stały kontakt kłębu i kłębika ręki masażysty ze skórą pacjenta

5.       Uciski- polegają na przetaczaniu dłoni po masowanej okolicy ciała i mają charakter wyciskający („ruch dżdżownicy”).

Opisany masaż manualny można zastąpić presoterapią - masażem uciskowym wykonywanym przez spodnie wypełnione w 12 komorach powietrzem. Płynne, stopniowe napełnianie komór spodni powoduje ucisk na mięśnie i powięzi przepychając tym samym krew i limfę w kierunku do serca. Dodatkowymi elementami są rękawy lub  kurtka do presoterapii umożliwiająca wykonanie podobnego drenażu limfatycznego jak w spodniach na ręce i klatkę piersiową. Zabieg niezwykle skuteczny. Wykonywany w seriach pozwala na zwiększanie ciśnienia w komorach co powoduje głęboki ucisk na ciało i bardzo skuteczne pobudzenie odpływu limfy z układu chłonnego. Zabieg całkowicie bezpieczny i bezbolesny trwający od 10 do 45 minut i w kolejnych zabiegach do 60 minut.

Masaż segmentarny

:D

Masaż segmentarny ( dotychczas przyjętą nazwą było kręgarstwo - masaż kręgarski ) składa się z wielu rodzajów chwytów i opracowań, których ściśle określona technika i kolejność wykonywania, przy uwzględnieniu zasad dawkowania, pozwala na wykrywanie i usuwanie zmian chorobowych na drodze odruchowej.

Masaż segmentarny jest masażem diagnostycznym. W odróżnieniu od masażu klasycznego, masaż segmentarny znajduje szczególne zastosowanie w leczeniu chorób narządów wewnętrznych.

Twórcami masażu segmentarnego są dwaj Niemcy Otto Gläser i Wilhelm Albrecht Dalicho. Na podstawie kilkunastoletniej działalności praktycznej, w oparciu o prace innych badaczy zajmujących się czynnościowymi wzajemnymi oddziaływaniami narządów i tkanek organizmu, opracowali i opublikowali masaż segmentarny.

Metoda ta uwzględnia wszelkie możliwe zmiany odruchowe powstające w różnych tkankach i podaje sposoby ich usuwania poprzez zastosowanie szczegółowych, ściśle określonych ruchów. Ze względu na wywieranie znacznego wpływu na funkcjonowanie narządów wewnętrznych oraz możliwość leczenia i usuwania zmian odruchowych w narządach i tkankach metoda ta jest uzupełnieniem masażu klasycznego.
 


 Wskazania do stosowania masażu segmentarnego


  Zakres wskazań do stosowania masażu segmentarnego obejmuje wszystkie wskazania do masażu klasycznego, poszerzone o schorzenia narządów wewnętrznych.

Głównymi wskazaniami są:

- czynnościowe i przewlekłe choroby narządów wewnętrznych,

- zaburzenia krążenia,

- czynnościowe, zwyrodnieniowe i przewlekłe gośćcowe choroby kręgosłupa, stawów i tkanek miękkich,

- stany pourazowe (skręcenia, zwichnięcia, złamania)

- zaburzenia wegetatywnego układu nerwowego,

- zaburzenia w funkcjonowaniu gruczołów wewnątrzwydzielniczych.

Przeciwwskazania:

- wszystkie ostre bakteryjne zapalenia tkanek i narządów wymagające interwencji chirurgicznej,

- wszystkie zakażenia ogólne przebiegające z wysoką temperaturą,

- ostre stany zapalne,

- choroby nowotworowe,

- krwawienia i krwotoki oraz groźba ich wystąpienia.


W masażu tym wyróżniamy dwa typy chwytów:

• diagnostyczne – służące do wykrywania zmian odruchowych w tkankach i narządach,
• lecznicze – wykorzystywane są do usuwania tych zmian.

Sam masaż powinien być poprzedzony technikami diagnozującymi, następnie terapeuta wykonuje masaż leczniczy. Taka regularna diagnostyka daje masażyście skuteczną metodę dającą potwierdzenie czy zabiegi dają pożądany efekt leczniczy.
Masaż segmentarny znajduje szczególne zastosowanie w leczeniu chorób narządów wewnętrznych.

Unerwienie segmentarne skóry, mięśni i narządów wewnętrznych - segmenty kręgosłupa.
Po zakończeniu rozwoju płodowego rozróżniamy segmenty:

• CERVICALIS (C1-C8) – osiem segmentów szyjnych oznaczanych litera „C”,
• THORACICUS (Th1-Th12) – dwanaście segmentów piersiowych oznaczonych literami „Th”,
• LUMBALIS (L1-L5) – pięć segmentów lędźwiowych oznaczonych literą „L”,
• SACRALIS (S1-S5 – pięć segmentów krzyżowych oznaczonych literą „S”,
• COCCYGEUS – jeden segment zaopatrywany przez parę nerwów szczątkowych za splotu guzicznego, oznaczony literami „co”.

   
Kilka podstawowych zasad obowiązujących przy wykonywaniu masażu segmentarnego:

• masaż segmentarny rozpoczyna się od opracowania kręgosłupa masując go z dołu do góry – czyli dogłogowowo i do kręgosłupowo,
• pierwsze masaże wykonuje się bardzo delikatnie, a pacjent powinien znajdować się w takiej pozycji (siedząca lub leżąca) by jego mięśnie były rozluźnione,
• masaż nie powinien sprawiać bólu,
• im gwałtowniejsze objawy chorobowe, tym masaż powinien być wykonywany delikatniej,
• przed przystąpieniem do masażu segmentarnego terapeuta powinien znaleźć wszystkie zmiany odruchowe w tkankach oraz punkty maksymalne,
• w pierwszej kolejności wykonywanego masażu masażysta musi usunąć napięcie powierzchowne, a następnie napięcie położone głębiej,
• punkty maksymalne masowane są od początku terapii stopniowo je usuwając,
• czas wykonywania masażu to 20 - 30min,
• liczba zabiegów zależna jest od stanu zdrowia pacjenta, a masaż wykonuje się tak długo, aż usunięte zostaną wszelkie zmiany odruchowe. Seria zabiegów to 10 spotkań, lecz po 20 wizytach następuje przerwa, która wynosi od 10 do 14 dni,
• masażu segmentarnego nie wolno przerywać, a jeśli z jakiegoś powodu tak się stało terapeuta powinien zacząć masaż od początku.

Punkty maksymalne

masaż segmentarny przód

Punkt maksymalny jest to miejsce o szczególnej wrażliwości na ból – jest on tępy, ostry o charakterze kłującym. Punkty te mogą znajdować się we wszystkich tkankach czyli; skóra, t. mięśniowa, łączna czy okostna.
Odczucie bólu występuje przy lekkim dotyku i zwykle towarzyszy mu zwiększenie na niewielkim odcinku napięcia mięśniowego, miogelozy, obrzmienie miękkie lub spoiste. Do wykrywania punktów maksymalnych terapeuta używa złączonych palców lub stawu międzypaliczkowego palca ustawionych pionowo do powierzchni ciała.

Technika wykonywania masażu segmentarnego

W masażu segmentarnym oprócz chwytów specjalnych charakterystycznych dla tego masażu stosujemy również techniki pochodzące z masażu klasycznego.


Podstawowe chwyty specjalne:

masaż segmentarnytył

• piłowanie,
• śrubowanie,
• chwyt nadkolcowy,
• rolowanie,
• chwyt podciągania,
• chwyt przesuwu,
• przyśrubowanie podłużne,
• chwyt posuwu,
• chwyt okołołopatkowy,
• wstrząsanie miednicy,

Techniki masażu klasycznego: 

• Głaskanie – każdy masaż zaczyna i kończy się na głaskaniu, jest to najczęściej stosowana technika. Polega ona na mechanicznym usunięciu złuszczonego naskórka i wydzieliny gruczołów skóry, oraz na przepchnięciu krwi żylnej i chłonki w kierunku dosercowym. Technika ta pobudza układ krążenia (ustępują zastoje i obrzęki, przyspiesza się wchłanianie krwiaków) i jest skuteczna również w zwalczaniu stanów zapalnych.
• Rozcieranie – (sposób wykonania w masażu segmentarnym jest nieco inna niż w klasycznym) zadaniem tej techniki jest rozdrobnienie i przemieszczenie na obwód wysięków pozapalnych, czy pourazowych krwiaków oraz usunięcie zrostów i zmiękczenie blizn. Jest jedynym sposobem umożliwiającym zlikwidowanie zmian w postaci narośli w tkance kostnej.
• Wydzielające się znaczne ilości ciepła i towarzyszące temu zjawisku przekrwienie tkanek masowanych, ułatwia wchłanianie się przemieszczonych drobin.
• Ugniatanie – wypycha z tkanek substancje zużyte, tworząc w nich miejsce dla substancji odżywczych. Technikę tę zaleca się przeważnie w celu intensywnego pobudzenia mięśni.
• Wałkowanie – jest to połączenie głaskania, rozcierania i ugniatania. Działanie jest więc wypadkową tych technik. Wałkowanie ma szczególne zastosowanie przy masażu palców, ramion i ud.
• Wibracja – znaczna liczba słabych uderzeń wprawia masowane tkanki w rytmiczne drżenie. Wprawiając w ruch drżący tkanki powierzchowne doprowadzają do drżenia tkanki pod nimi leżące, przyspieszając znacznie przemianę materii. Wibracja ułatwia wchłanianie wszelkich substancji w tkankach oraz wydalanie substancji z tkanek do krwi.
  

Źródło: Leszek Magiera
Adam Zborowski 

Zastosowanie technik masażu segmentarnego w popularnie przyjętym tzw  masażu kręgarskim  pobudza organizm do samoleczenia. Zapraszam na masaż do Centrum Regeneracji Ciała !